Kodeks karny a epidemia

Jednym z aktualnych praktycznych problemów prawnospołecznych jest efektywne namówienie obywatela (przynajmniej takiego, który jest jawnym oponentem wskazówek medycznych) do stosowania się do zaleceń mających na celu ograniczenie epidemii, w tym chociażby do noszenia maseczek czy zachowywania dystansu. Przeprowadzając luźne rozważania na ten temat, na myśl przychodzi teoretyczna możliwość zastosowania skutecznej prawnej dolegliwości, a z kolei analizując aktualne rozwiązania pod kątem jurydycznym, konsekwencją tych rozmyślań jest pomysł sięgania do prawa karnego, bez potrzeby tworzenia nowych, kazuistycznych i podustawowych rozwiązań prawnych.

Otóż w akcie prawnym jednak rangi ustawowej, jakim jest ustawa z 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (tekst jedn. DzU z 2020 r., poz. 1444 z późn. zm.), czytamy, że zgodnie z jego art. 165 § 1 pkt 1 kto sprowadza niebezpieczeństwo dla życia lub zdrowia wielu osób albo dla mienia w wielkich rozmiarach, powodując zagrożenie epidemiologiczne lub szerzenie się choroby zakaźnej albo zarazy zwierzęcej lub roślinnej, podlega karze pozbawienia wolności od sześciu miesięcy do lat ośmiu.

Zgodnie z § 2 tego artykułu, jeżeli sprawca działa nieumyślnie, podlega karze pozbawienia wolności do lat trzech, § 3 – jeżeli następstwem czynu określonego w § 1 jest śmierć człowieka lub ciężki uszczerbek na zdrowiu wielu...